Ik ben altijd heel open over dingen, dus ook tegen mijn kinderen. Ik vind bijvoorbeeld dat je tegen een kind niet moet liegen. Kijk je hoeft natuurlijk echt niet alles te vertellen, maar ik ben wel tegen onzin verhaaltjes om bestwil.
Ik bedoel, ze geloven al in Sinterklaas, de Kerstman, de Paashaas, de Tandenfee, en ga zo maar door, dus een beetje realiteit kan geen kwaad vind ik zelf. Een beetje hè, de kinderen hoeven echt niet alle details te horen of nachtmerries te krijgen over de waarheid.
Maar als mijn kinderen dan vragen waar een baby vandaan komt, dan klap ik wel heel even dicht. Want HOE ga ik dat uitleggen, zonder te liegen???
Dus stap 1 was dan ook om te vragen wat ze nu eigenlijk precies bedoelden. "Nou mama, als de baby in de buik zit, hoe komt hij er dan uit." Ooooh godzijdank! Ik hoef dus niet uit te leggen hoe de baby in de buik terecht is gekomen!
Mijn uitleg was aan mijn oudste altijd simpelweg, dat de baby uit de buik komt. Samen werd dat uiteindelijk het verhaal dat als de mama buikpijn kreeg dan was de baby klaar en dan ging ze naar de dokter en die haalde de baby er dan uit. Hij vulde zelf aan dat de buik dan met een mes open werd gemaakt. En dat is de waarheid, althans voor een deel van de vrouwen. Hij vond dat plausibel en vond dat niet eng of wat dan ook.
Afgelopen week zei mijn jongste ineens: "mama baby's komen toch uit je plassertje?"
O neeeee daar gaat mijn ongelogen plausibele, niet helemaal de waarheid, maar toch goed genoeg verhaal!! Helemaal gechoqueerd keek mijn oudste naar de jongste en zei: "Nee joh! De dokter maakt de buik open met een mes, haalt de baby eruit en klaar. Pfff als de baby uit het plassertje zou moeten komen dan zou de mama gewoon exploderen joh!" Waarop de jongste zei: "Oooh oké."
Pffffieuw, daar ben ik mooi onderuit gekomen zeg!
Maar toen dacht ik, wacht even laat ik eens kijken hoe ze reageren als ik het iets verander. Dus ik zei: "O dus jij denkt dat baby's uit de buik komen en jij dat baby's uit je plassertje komen? Ik ga niet vertellen hoe het precies zit, of wie er gelijk heeft, maar meisjes hebben een tunneltje toch? Zou de baby daar niet uit kunnen komen?" Volgens mijn oudste is dat onmogelijk en hij blijft erbij dat de baby's uit de buik worden gehaald.
Mijn jongste had nog een momentje waarbij hij aangaf: "oooo ik weet het al!!! De baby's gaan via de tunnel naar binnen en komen er via de buik weer uit!"
WACHT WAT???
Maar gelukkig heb ik mijn oudste nog, die meteen zei: "Neeheee de baby's worden gewoon gemaakt en als ze klaar zijn, komen ze uit de buik." "En in de buik eten ze alles wat de mama eet drinkt."
Dus mijn volgende vraag was dan ook, "wat drinken baby's nou als ze uit de buik zijn?" "Nou mama, een flesje melk". Dus ik zei: "Ja, maar mama's hebben iets wat speciaal is gemaakt om de baby's drinken te geven......."
Nou toen mijn oudste hoorde dat hij mogelijk als baby borstvoeding heeft gehad, had hij het niet meer. Hij vond het werkelijk waar een vreeeeselijk idee! Tja jongens en borsten hè. Dus na een lesje borstvoeding is normaal, en uitleg dat ze daarvoor zijn gemaakt, heb ik hem gerustgesteld door te vertellen dat hij geen borstvoeding heeft gehad. Waar hij behoorlijk blij om was!
Ik schreef al in een eerdere post dat ik zoveel mogelijk van mijn kids buiten het bloggen wil houden. Dus hoe ze heten en hoe oud ze nu zijn hou ik voor mezelf. Maar wat is nu eigenlijk de goede leeftijd om dit soort dingen te bespreken? Vinden jullie net als ik dat je niet moet liegen en beter iets in het midden kunt laten dan onzin te vertellen, of juist de meest gruwelijke details te vertellen? Of vinden jullie juist dat je niks moet vertellen?
Ik hoor graag hoe jullie het hebben aangepakt en/of zouden willen aanpakken.
Lovingmommy
Ik bedoel, ze geloven al in Sinterklaas, de Kerstman, de Paashaas, de Tandenfee, en ga zo maar door, dus een beetje realiteit kan geen kwaad vind ik zelf. Een beetje hè, de kinderen hoeven echt niet alle details te horen of nachtmerries te krijgen over de waarheid.
Maar als mijn kinderen dan vragen waar een baby vandaan komt, dan klap ik wel heel even dicht. Want HOE ga ik dat uitleggen, zonder te liegen???
Dus stap 1 was dan ook om te vragen wat ze nu eigenlijk precies bedoelden. "Nou mama, als de baby in de buik zit, hoe komt hij er dan uit." Ooooh godzijdank! Ik hoef dus niet uit te leggen hoe de baby in de buik terecht is gekomen!
Mijn uitleg was aan mijn oudste altijd simpelweg, dat de baby uit de buik komt. Samen werd dat uiteindelijk het verhaal dat als de mama buikpijn kreeg dan was de baby klaar en dan ging ze naar de dokter en die haalde de baby er dan uit. Hij vulde zelf aan dat de buik dan met een mes open werd gemaakt. En dat is de waarheid, althans voor een deel van de vrouwen. Hij vond dat plausibel en vond dat niet eng of wat dan ook.
Afgelopen week zei mijn jongste ineens: "mama baby's komen toch uit je plassertje?"
O neeeee daar gaat mijn ongelogen plausibele, niet helemaal de waarheid, maar toch goed genoeg verhaal!! Helemaal gechoqueerd keek mijn oudste naar de jongste en zei: "Nee joh! De dokter maakt de buik open met een mes, haalt de baby eruit en klaar. Pfff als de baby uit het plassertje zou moeten komen dan zou de mama gewoon exploderen joh!" Waarop de jongste zei: "Oooh oké."
Pffffieuw, daar ben ik mooi onderuit gekomen zeg!
Maar toen dacht ik, wacht even laat ik eens kijken hoe ze reageren als ik het iets verander. Dus ik zei: "O dus jij denkt dat baby's uit de buik komen en jij dat baby's uit je plassertje komen? Ik ga niet vertellen hoe het precies zit, of wie er gelijk heeft, maar meisjes hebben een tunneltje toch? Zou de baby daar niet uit kunnen komen?" Volgens mijn oudste is dat onmogelijk en hij blijft erbij dat de baby's uit de buik worden gehaald.
Mijn jongste had nog een momentje waarbij hij aangaf: "oooo ik weet het al!!! De baby's gaan via de tunnel naar binnen en komen er via de buik weer uit!"
WACHT WAT???
Maar gelukkig heb ik mijn oudste nog, die meteen zei: "Neeheee de baby's worden gewoon gemaakt en als ze klaar zijn, komen ze uit de buik." "En in de buik eten ze alles wat de mama eet drinkt."
Dus mijn volgende vraag was dan ook, "wat drinken baby's nou als ze uit de buik zijn?" "Nou mama, een flesje melk". Dus ik zei: "Ja, maar mama's hebben iets wat speciaal is gemaakt om de baby's drinken te geven......."
Nou toen mijn oudste hoorde dat hij mogelijk als baby borstvoeding heeft gehad, had hij het niet meer. Hij vond het werkelijk waar een vreeeeselijk idee! Tja jongens en borsten hè. Dus na een lesje borstvoeding is normaal, en uitleg dat ze daarvoor zijn gemaakt, heb ik hem gerustgesteld door te vertellen dat hij geen borstvoeding heeft gehad. Waar hij behoorlijk blij om was!
Ik schreef al in een eerdere post dat ik zoveel mogelijk van mijn kids buiten het bloggen wil houden. Dus hoe ze heten en hoe oud ze nu zijn hou ik voor mezelf. Maar wat is nu eigenlijk de goede leeftijd om dit soort dingen te bespreken? Vinden jullie net als ik dat je niet moet liegen en beter iets in het midden kunt laten dan onzin te vertellen, of juist de meest gruwelijke details te vertellen? Of vinden jullie juist dat je niks moet vertellen?
Ik hoor graag hoe jullie het hebben aangepakt en/of zouden willen aanpakken.
Lovingmommy
Comments
Post a Comment