Er is weer een nieuw jaar gestart en overal zie je en hoor je mensen hun goede voornemens verkondigen. Deze zijn heel divers zoals stoppen met roken, lijnen, meer leuke dingen doen, vaker sporten, zuiniger doen met geld en ga zo maar door. Deze voornemens is men vaak op 1 februari alweer vergeten.
Ik krijg hier een beetje de kriebels van want ik ben een mama en ik heb geen tijd voor goede voornemens. Als mama, althans zoals ik mama ben, staat mijn hele leven in het teken van mijn kinderen. En als ik niet direct met mijn kinderen bezig ben, als kokkin, entertainer, scheidsrechter, schoonmaakster, chauffeur en lerares lezen en schrijven (want ze moeten van school thuis extra oefenen), dan ben ik wel aan het helpen op hun school of dingen voor de kinderen aan het plannen zoals hun verjaardagen, Kerst, Sinterklaas, cadeautjes aan het regelen voor feestjes van vriendjes, regelen van playdates, sport hier sport daar. Als ze vakantie hebben van school dan wil je als moeder ook thuis zijn en zoveel mogelijk leuke dingen met ze doen, want ja ze hebben nu eenmaal vakantie. En ik heb naast mama zijn ook een nog een reguliere baan, en het huishouden wat gedaan moet worden.
Dus wat zijn mijn goede voornemens voor 2018?
Stoppen met roken heb ik 11 jaar geleden al gedaan.
Lijnen lukt me niet want tussen alles door ben ik blij dat ik even tijd heb om iets te eten, dus of het dan gezond is of niet maakt mij niet uit. Daarnaast ben ik als mama ook een soort vuilnisbak van mijn kids, want ja alles wat ze niet lusten of na het afgelebberd te hebben niet meer willen, moet mama dan maar opeten.
Meer leuke dingen doen? Ik vind mama zijn leuk, althans meestal, want naast leuk is mama zijn ook het zwaarste wat er is. Dus alle dingen die ik met mijn kinderen doe zie ik al als leuke dingen. Begrijp me niet verkeerd, er zijn absoluut dingen die ik niet leuk vind aan mama zijn, maar deze bewaar ik voor een andere keer ;)
Vaker sporten....wanneer dan?
Zuiniger doen met geld....met kinderen?
Dit is mijn eerste post en terwijl ik dit probeer te schrijven zijn mijn kinderen constant met elkaar aan het vechten en lijkt er een bom te zijn ontploft want al het speelgoed ligt overal. Kennen jullie dat, de woonkamer is helemaal netjes, geen speelgoed te bekennen, je gaat even plassen en bij terugkomst 2 minuten later is er geen plekje speelgoedvrij laminaat te bekennen? Hoe dan?
De reden dat ik deze blog ben gestart is omdat ik heb gemerkt dat men alleen maar negatief kan zijn tegen elkaar. Er is nooit eens iemand die naar een moeder stapt van hé wat doe je dat goed zeg, je kinderen lopen te vechten in het openbaar en je blijft rustig, of jeetje moeder hoe hou je het vol? Nee mensen kunnen elkaar alleen maar bekritiseren. Moeders hebben het al heel erg zwaar, ik spreek nu voor mezelf, want ik hoor moeders nooit klagen namelijk. Moeders houden alle ballen omhoog en gaan maar door en door want ze willen niet bestempeld worden als een slechte moeder of het gevoel hebben dat ze falen. Maar zodra je een keer met je ogen rolt, of je kind beetpakt omdat hij bijna de roltrap afvalt in zijn driftbui, dan moet je de mensen eens horen. En al die zogenaamde goede adviezen van hoe je je kind aan moet pakken. Niemand kent zijn of haar kind beter dan de mama zelf, dus hou die adviezen bij je zolang de (mogelijk stiekem wanhopige) moeder niet om je mening vraagt. Je versterkt ongevraagd namelijk alleen maar het gevoel die ze al heeft, namelijk dat ze een waardeloze moeder is.
Niemand weet dat ik als kind schrijfster wilde worden en regelmatig denk ik hieraan terug. Mijn 'goede voornemen' is dan ook om te gaan bloggen om mijn eigen gevoelens te kunnen uiten en hopelijk andere moeders te kunnen laten merken dat ze niet de enige zijn.
Lovingmommy.
Ik krijg hier een beetje de kriebels van want ik ben een mama en ik heb geen tijd voor goede voornemens. Als mama, althans zoals ik mama ben, staat mijn hele leven in het teken van mijn kinderen. En als ik niet direct met mijn kinderen bezig ben, als kokkin, entertainer, scheidsrechter, schoonmaakster, chauffeur en lerares lezen en schrijven (want ze moeten van school thuis extra oefenen), dan ben ik wel aan het helpen op hun school of dingen voor de kinderen aan het plannen zoals hun verjaardagen, Kerst, Sinterklaas, cadeautjes aan het regelen voor feestjes van vriendjes, regelen van playdates, sport hier sport daar. Als ze vakantie hebben van school dan wil je als moeder ook thuis zijn en zoveel mogelijk leuke dingen met ze doen, want ja ze hebben nu eenmaal vakantie. En ik heb naast mama zijn ook een nog een reguliere baan, en het huishouden wat gedaan moet worden.
Dus wat zijn mijn goede voornemens voor 2018?
Stoppen met roken heb ik 11 jaar geleden al gedaan.
Lijnen lukt me niet want tussen alles door ben ik blij dat ik even tijd heb om iets te eten, dus of het dan gezond is of niet maakt mij niet uit. Daarnaast ben ik als mama ook een soort vuilnisbak van mijn kids, want ja alles wat ze niet lusten of na het afgelebberd te hebben niet meer willen, moet mama dan maar opeten.
Meer leuke dingen doen? Ik vind mama zijn leuk, althans meestal, want naast leuk is mama zijn ook het zwaarste wat er is. Dus alle dingen die ik met mijn kinderen doe zie ik al als leuke dingen. Begrijp me niet verkeerd, er zijn absoluut dingen die ik niet leuk vind aan mama zijn, maar deze bewaar ik voor een andere keer ;)
Vaker sporten....wanneer dan?
Zuiniger doen met geld....met kinderen?
Dit is mijn eerste post en terwijl ik dit probeer te schrijven zijn mijn kinderen constant met elkaar aan het vechten en lijkt er een bom te zijn ontploft want al het speelgoed ligt overal. Kennen jullie dat, de woonkamer is helemaal netjes, geen speelgoed te bekennen, je gaat even plassen en bij terugkomst 2 minuten later is er geen plekje speelgoedvrij laminaat te bekennen? Hoe dan?
De reden dat ik deze blog ben gestart is omdat ik heb gemerkt dat men alleen maar negatief kan zijn tegen elkaar. Er is nooit eens iemand die naar een moeder stapt van hé wat doe je dat goed zeg, je kinderen lopen te vechten in het openbaar en je blijft rustig, of jeetje moeder hoe hou je het vol? Nee mensen kunnen elkaar alleen maar bekritiseren. Moeders hebben het al heel erg zwaar, ik spreek nu voor mezelf, want ik hoor moeders nooit klagen namelijk. Moeders houden alle ballen omhoog en gaan maar door en door want ze willen niet bestempeld worden als een slechte moeder of het gevoel hebben dat ze falen. Maar zodra je een keer met je ogen rolt, of je kind beetpakt omdat hij bijna de roltrap afvalt in zijn driftbui, dan moet je de mensen eens horen. En al die zogenaamde goede adviezen van hoe je je kind aan moet pakken. Niemand kent zijn of haar kind beter dan de mama zelf, dus hou die adviezen bij je zolang de (mogelijk stiekem wanhopige) moeder niet om je mening vraagt. Je versterkt ongevraagd namelijk alleen maar het gevoel die ze al heeft, namelijk dat ze een waardeloze moeder is.
Niemand weet dat ik als kind schrijfster wilde worden en regelmatig denk ik hieraan terug. Mijn 'goede voornemen' is dan ook om te gaan bloggen om mijn eigen gevoelens te kunnen uiten en hopelijk andere moeders te kunnen laten merken dat ze niet de enige zijn.
Lovingmommy.
Comments
Post a Comment