Toen mijn man en ik besloten om voor kinderen te gaan, waren we er in eerste instantie heel relax in. Lukt het dan lukt het, lukt het niet dan zien we wel weer verder.
Ik was jaren aan de pil dus ik ging ervan uit dat het wel even zou duren voordat ik überhaupt vruchtbaar zou zijn.
Maar zolang duurde het eigenlijk niet want ik was al vrij snel zwanger! Helaas resulteerde mijn eerste zwangerschap in een miskraam. Al vrij snel gelukkig waardoor de natuur het zelf oploste. Het was eigenlijk een iets hevigere menstruatie, zo kort was ik zwanger.
Toch was ik verdrietig want ook al was het nog maar zo kort, voor mijn gevoel was mijn kindje wel overleden en door de plee gespoeld. Hoe erg is dat eigenlijk!
Mijn verstand nam zich voor dat mijn lichaam het goed heeft gedaan, omdat dat vruchtje het waarschijnlijk niet gered zou hebben, iets mankeerde, ziek was....
Het gebeurt heel vaak dat vrouwen in het begin van de zwangerschap een miskraam krijgen alleen heb je het normaal gesproken niet door...als je namelijk een paar dagen te laat ongesteld word kan het komen doordat je misschien zwanger was, en als je niet probeert zwanger te worden zoek je er waarschijnlijk niets achter.
En ik bleef stiekem een beetje verdrietig tot ik opnieuw zwanger werd.
Dit keer ging het wel allemaal goed en werd mijn eerste gezonde kindje geboren. Mijn eerste miskraam was ik vrij snel 'vergeten' want ik nam mij voor dat als dat kindje er was geweest ik dit kindje nooit gekend zou hebben. Dus de miskraam was ergens 'goed' voor. Ik was zoooo blij met mijn eerste gezonde kindje!
Het plan was om na een jaar te proberen om een tweede kindje te krijgen zodat de leeftijden van de kinderen niet teveel uit elkaar zouden liggen, maar omdat ik ernstige bekkeninstabiliteit kreeg tijdens de zwangerschap en mijn vader overleed toen de kleine net 5 maanden was, besloten we nog even te wachten.
Maar toen de kleine de 18 maanden passeerde besloten we toch ervoor te gaan. Dus pil weer weg en proberen. Dit keer duurde het een paar maanden voordat mijn cyclus op gang kwam en een beetje normaal was. Dus zwanger worden was de eerste maanden dan ook uitgesloten, want er was gewoon geen eitje om te bevruchten.
Toen het eenmaal lukte waren we door het dolle heen want onze kleine kreeg een broertje of zusje. Ik was er zelf van overtuigd dat het een zusje was. Toen ik met 11+ weken een echo kreeg was het echter geen goed nieuws dat wij kregen. De verloskundige kon zien dat het vruchtje inderdaad 11+ weken was maar zijn of haar hartje was gestopt met kloppen.....ik werd naar huis gestuurd en moest vooral even ibuprofen inslaan want een miskraam zou zich binnen een paar dagen aandienen. De pijn die ik daarbij zou voelen zou vergelijkbaar zijn met weeën bij een bevalling.
Zowel mijn man als ik waren hier helemaal kapot van! Bij bijna 12 weken ga je er toch vanuit dat het goed zit, maar het was niet zo, ons kindje was overleden.
Wat verloskundigen je vertellen bij een miskraam is: "Nou je kan in ieder geval zwanger worden, dat is goed nieuws" en "na een miskraam ben je extra vruchtbaar omdat de HCG nog een tijdje in je lichaam blijft zitten" en "vooral nog een keer proberen hoor, bij de volgende gaat het vast wel goed", en ga zo maar door. Ook mensen die niet weten wat het is, als je het durft te vertellen althans, reageren zo, of reageren helemaal niet. Ach joh de zwangerschap ging niet goed, maakt het uit, gewoon nog een keer proberen.
SERIEUS??!!
Een miskraam is niet een zwangerschapje die is gestopt of een menstruatie die iets op zich heeft laten wachten. Een miskraam is een moeder die haar kind verliest! Een moeder die zich maanden zit af te vragen wat zij in vredesnaam fout heeft gedaan, waardoor ze haar kindje heeft laten doodgaan. Misschien zelfs ook wel een vader die de moeder kwalijk neemt wat ze mogelijk in zijn ogen fout heeft gedaan.
We willen niet horen dat we extra vruchtbaar zijn, dat we heus ooit wel een kindje krijgen of wat dan ook. Nee, ons kindje is overleden en wij hebben geen foto's, geen begrafenis, we weten vaak niet eens of het een meisje of jongen was, of het een lief, slim of mooi kindje zou zijn geweest. Nee, want het wordt gewoon door de wc gespoeld alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
Deze miskraam was totaal niet te vergelijken met de eerste. Deze miskraam deed pijn en veel erger dan een echte bevalling, omdat ik wist dat ik na deze weeën er geen kindje aan over zou houden, want mijn kindje was dood......
Ik heb die dagen heel veel gehad aan mijn moeder. Zij heeft die dagen bij mij op bed gelegen en heeft mij getroost zonder eigenlijk wat te zeggen, samen gehuild enzo.
Ik ben wel blij dat het zich bij mij wel natuurlijk heeft opgelost, want als ik een curettage had moeten ondergaan dan weet ik niet of ik dat had aangekund.
En ja, na deze miskraam ben ik inderdaad wel opnieuw zwanger geworden en heb ik een tweede gezonde kindje gehad, waar ik intens blij mee ben. En ook na deze miskraam verteld mijn verstand mij dezelfde dingen als na de eerste. Maar als mensen zeggen dat ik twee keer zwanger ben geweest, dan denk ik nee, ik ben vier keer zwanger geweest, ik heb twee kindjes en twee sterretjes die hopelijk door mijn vader zijn opgevangen.
Dus mensen, als iemand je durft te vertellen dat zij een miskraam heeft gehad, of diens partner, probeer dan niet om deze persoon zich beter te laten voelen door te zeggen dat het vast een keertje zal lukken, of dat de baby het buiten de baarmoeder niet overleefd zou hebben of wat dan ook. Nee, deze persoon (mama, papa of oma etc) is in de rouw om een overleden kindje. Geef diegene een knuffel en laat diegene huilen, laat diegene vrij in het uiten van zijn of haar gevoel, want dat is het enige dat helpt.
Een miskraam komt heel vaak voor en we kunnen elkaar alleen helpen door erover te praten en elkaar te troosten.
Lovingmommy
Ik was jaren aan de pil dus ik ging ervan uit dat het wel even zou duren voordat ik überhaupt vruchtbaar zou zijn.
Maar zolang duurde het eigenlijk niet want ik was al vrij snel zwanger! Helaas resulteerde mijn eerste zwangerschap in een miskraam. Al vrij snel gelukkig waardoor de natuur het zelf oploste. Het was eigenlijk een iets hevigere menstruatie, zo kort was ik zwanger.
Toch was ik verdrietig want ook al was het nog maar zo kort, voor mijn gevoel was mijn kindje wel overleden en door de plee gespoeld. Hoe erg is dat eigenlijk!
Mijn verstand nam zich voor dat mijn lichaam het goed heeft gedaan, omdat dat vruchtje het waarschijnlijk niet gered zou hebben, iets mankeerde, ziek was....
Het gebeurt heel vaak dat vrouwen in het begin van de zwangerschap een miskraam krijgen alleen heb je het normaal gesproken niet door...als je namelijk een paar dagen te laat ongesteld word kan het komen doordat je misschien zwanger was, en als je niet probeert zwanger te worden zoek je er waarschijnlijk niets achter.
En ik bleef stiekem een beetje verdrietig tot ik opnieuw zwanger werd.
Dit keer ging het wel allemaal goed en werd mijn eerste gezonde kindje geboren. Mijn eerste miskraam was ik vrij snel 'vergeten' want ik nam mij voor dat als dat kindje er was geweest ik dit kindje nooit gekend zou hebben. Dus de miskraam was ergens 'goed' voor. Ik was zoooo blij met mijn eerste gezonde kindje!
Het plan was om na een jaar te proberen om een tweede kindje te krijgen zodat de leeftijden van de kinderen niet teveel uit elkaar zouden liggen, maar omdat ik ernstige bekkeninstabiliteit kreeg tijdens de zwangerschap en mijn vader overleed toen de kleine net 5 maanden was, besloten we nog even te wachten.
Maar toen de kleine de 18 maanden passeerde besloten we toch ervoor te gaan. Dus pil weer weg en proberen. Dit keer duurde het een paar maanden voordat mijn cyclus op gang kwam en een beetje normaal was. Dus zwanger worden was de eerste maanden dan ook uitgesloten, want er was gewoon geen eitje om te bevruchten.
Toen het eenmaal lukte waren we door het dolle heen want onze kleine kreeg een broertje of zusje. Ik was er zelf van overtuigd dat het een zusje was. Toen ik met 11+ weken een echo kreeg was het echter geen goed nieuws dat wij kregen. De verloskundige kon zien dat het vruchtje inderdaad 11+ weken was maar zijn of haar hartje was gestopt met kloppen.....ik werd naar huis gestuurd en moest vooral even ibuprofen inslaan want een miskraam zou zich binnen een paar dagen aandienen. De pijn die ik daarbij zou voelen zou vergelijkbaar zijn met weeën bij een bevalling.
Zowel mijn man als ik waren hier helemaal kapot van! Bij bijna 12 weken ga je er toch vanuit dat het goed zit, maar het was niet zo, ons kindje was overleden.
Wat verloskundigen je vertellen bij een miskraam is: "Nou je kan in ieder geval zwanger worden, dat is goed nieuws" en "na een miskraam ben je extra vruchtbaar omdat de HCG nog een tijdje in je lichaam blijft zitten" en "vooral nog een keer proberen hoor, bij de volgende gaat het vast wel goed", en ga zo maar door. Ook mensen die niet weten wat het is, als je het durft te vertellen althans, reageren zo, of reageren helemaal niet. Ach joh de zwangerschap ging niet goed, maakt het uit, gewoon nog een keer proberen.
SERIEUS??!!
Een miskraam is niet een zwangerschapje die is gestopt of een menstruatie die iets op zich heeft laten wachten. Een miskraam is een moeder die haar kind verliest! Een moeder die zich maanden zit af te vragen wat zij in vredesnaam fout heeft gedaan, waardoor ze haar kindje heeft laten doodgaan. Misschien zelfs ook wel een vader die de moeder kwalijk neemt wat ze mogelijk in zijn ogen fout heeft gedaan.
We willen niet horen dat we extra vruchtbaar zijn, dat we heus ooit wel een kindje krijgen of wat dan ook. Nee, ons kindje is overleden en wij hebben geen foto's, geen begrafenis, we weten vaak niet eens of het een meisje of jongen was, of het een lief, slim of mooi kindje zou zijn geweest. Nee, want het wordt gewoon door de wc gespoeld alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
Deze miskraam was totaal niet te vergelijken met de eerste. Deze miskraam deed pijn en veel erger dan een echte bevalling, omdat ik wist dat ik na deze weeën er geen kindje aan over zou houden, want mijn kindje was dood......
Ik heb die dagen heel veel gehad aan mijn moeder. Zij heeft die dagen bij mij op bed gelegen en heeft mij getroost zonder eigenlijk wat te zeggen, samen gehuild enzo.
Ik ben wel blij dat het zich bij mij wel natuurlijk heeft opgelost, want als ik een curettage had moeten ondergaan dan weet ik niet of ik dat had aangekund.
En ja, na deze miskraam ben ik inderdaad wel opnieuw zwanger geworden en heb ik een tweede gezonde kindje gehad, waar ik intens blij mee ben. En ook na deze miskraam verteld mijn verstand mij dezelfde dingen als na de eerste. Maar als mensen zeggen dat ik twee keer zwanger ben geweest, dan denk ik nee, ik ben vier keer zwanger geweest, ik heb twee kindjes en twee sterretjes die hopelijk door mijn vader zijn opgevangen.
Dus mensen, als iemand je durft te vertellen dat zij een miskraam heeft gehad, of diens partner, probeer dan niet om deze persoon zich beter te laten voelen door te zeggen dat het vast een keertje zal lukken, of dat de baby het buiten de baarmoeder niet overleefd zou hebben of wat dan ook. Nee, deze persoon (mama, papa of oma etc) is in de rouw om een overleden kindje. Geef diegene een knuffel en laat diegene huilen, laat diegene vrij in het uiten van zijn of haar gevoel, want dat is het enige dat helpt.
Een miskraam komt heel vaak voor en we kunnen elkaar alleen helpen door erover te praten en elkaar te troosten.
Lovingmommy
Ik leef erg met je mee wat mooi dat je dit deelt. Heb zelf ook een kindje gehad dat op de vierde maand van de zwangerschap is gestorven ook hartje gestopt en curretage gehad. Ik vind het zo herkenbaar de commentaren ,het afvragen wat je fout deed. Het was bij mij de derde zwangerschap en heb nooit nog een kindje gekregen en ja zoals ze zeggen heb er 2 kerngezonde waar ik heel gelukkig mee ben maar toch blijft de pijn van men kleine engeltje dat nu al 12 zou zijn. Veel sterkte en dank voor je verhaal
ReplyDeleteJeetje wat erg zeg! We deden natuurlijk helemaal niks fout, het gebeurd helaas gewoon...
DeleteSorry dat ik nu pas reageer, ik krijg blijkbaar geen melding als er wordt gereageerd. U ook heel veel sterkte😘 bedankt voor uw reactie en lieve woorden!