Skip to main content

De stempeltrent

Ik schreef al een keer eerder dat ik er niet zo lang geleden achter ben gekomen dat ik hoogsensitief ben. En, helaas zou ik bijna zeggen, is dit erfelijk en hebben mijn kindjes dit dus ook.

Helaas is het eigenlijk niet, want het is juist een hele goede eigenschap maar vergt wel wat aanpassing en soms geduld van jezelf en je omgeving.

Ik had al eens gehoord dat vooral bij kinderen hoogsensitiviteit verkeerd wordt opgevat of eigenlijk niet wordt opgevat. Kinderen worden al snel bestempeld als een kind met ADD of ADHD en dat irriteert mij behoorlijk! En nee niet alleen omdat het mijn kind nu treft maar omdat ik mij irriteer aan het feit dat kinderen ongevraagd allerlei stempels krijgen. En dan bedoel ik niet die leuke kleurrijke stempeltjes van de Hema. Maar gewoon een vette, nog net geen afgekeurd, stempel op hun voorhoofd.

Zo heb ik regelmatig het gevoel dat wanneer een kind een beetje anders is dan gemiddeld, er dan meteen een stempel op moet komen.

Ik vind dat dit moet stoppen, want:

Niet alle drukke kinderen hebben ADHD of ADD;

Kinderen zijn niet 'rot' van zichzelf. Als een kind bovengemiddeld vaak andere kinderen slaat of zich anderszinds echt misdraagt, is de kans groot dat er thuis iets aan de hand is, of het kind zelf slachttoffer is van pesterij of geslagen wordt zonder dat het wordt opgemerkt. Zeker bij een hoogsensitief kind is gepest of geslagen worden een ware hel, want dit kind is heel erg gevoelig en zoekt daardoor al vrij snel de oorzaak bij zichzelf en gaat zich anders gedragen, zich aanpassen.

Kinderen kunnen zichzelf niet verdedigen en die frustratie uit zich vaak op een ongepaste of buiten gemiddelde manier.
Ligt dat dan aan het kind? NEE.
Is er dan iets mis met het kind? NEE, ik zou zelfs zeggen juist niet, want volwassenen doen net zo! Als een volwassene niet lekker in zijn vel zit reageert hij/zij dat ook af op een ander. Ja jij ook, iedereen doet dat! ;)
Maar als een kind het doet, zijn natuurlijke oermenselijke emoties tonen, dan moet er een stempel op alsof het kind is afgekeurd, alsof het geen normale reactie zou zijn.

Ik krijg echt de kriebels van al die stempels en labels, want naar mijn mening worden kinderen veel te snel bestempeld.

Nu heb ik het alleen over de amateur stempelaars, weet je wel? Die mensen die denken alles te weten, maar het eigenlijk helemaal niet snappen? Ik bedoel dus niet de psychologen en andere professionals die er jaren voor geleerd hebben en echt wel weten hoe het zit.

Zo worden kinderen bestempeld met de ADHD stempel of de ADD stempel omdat ze een beetje druk zijn.
Of met de autisme stempel omdat ze zich juist weer te goed kunnen afsluiten en concentreren omdat ze iets heel erg leuk vinden.

Maar er zijn zooooveel andere redenen die er kunnen zijn voor het gedrag van een kind die men vergeet. Zo worden bijvoorbeeld kinderen die super slim zijn en zich logischerwijs vervelen op school en dan kattekwaad uithalen, regelmatig bestempeld met de ADHD stempel terwijl zij deze eigenschap helemaal niet bezitten. Kinderen die hoogsensitief zijn worden eveneens bestempeld met de ADHD stempel, waarom?

Er zijn zeker kinderen die een of meerdere van deze eigenschappen bezitten, maar zeker niet zoveel als de stempel aankan. Dus mensen, gooi dat stempelkussen weg! De inkt hoeft echt niet op!

Iedereen is anders in karakter, afkomst, uiterlijk, in het uiten van zijn/haar gevoelens.

Alle kinderen, want ja dat zijn ook mensen met echte gevoelens, zijn anders. Iedere ouder weet dat. dus waarom de rest van de omgeving van het kind niet? Ik weet als ouder dat mijn jongste en mijn oudste, hoewel allebei hoogsensitief, toch anders zijn en dus een andere aanpak vereisen. Waarom worden alle kinderen op school bijvoorbeeld dan wel op dezelfde manier behandeld? Moeten alle kinderen die een klein beetje afwijken van de standaard dan maar naar een speciale school omdat er maar een aanpak is? Ik vind van niet.

Natuurlijk is het lastig als je er niet aan gewend bent of niet bekend mee bent. Wat zeg ik, ik ben zelf hoogsensitief en weet dus precies wat mijn kinderen voelen op bepaalde momenten en nog vind ik het regelmatig lastig om ermee om te gaan. En doe ik het regelmatig fout waardoor het juist erger wordt. Dus ik snap het echt wel dat mensen afwijkend gedrag lastig vinden, maar deal with it, zoek de oplossing bij jezelf en leg niet het probleem bij het kind. Laat die stempel lekker liggen, of beter nog, gooi hem lekker weg!

Heb je hier zelf ervaring mee, wil je meer weten of juist mij vertellen over je ervaringen, reageer gerust. Delen en liken heel graag!

Lovingmommy

Comments

Popular posts from this blog

Waarom ik een pauze had ingelast

Een aantal van jullie hebben misschien gemerkt dat ik een tijdje geen blogposts meer heb geschreven. Zoals beloofd ga ik jullie vandaag de reden(en) hiervan vertellen. Een reden is dat ik mij even wilde focussen op mijn lichamelijke herstel en mijn gezin. Zoals jullie misschien nog weten heb ik, inmiddels twee jaar geleden, een ongeluk gehad waarvan ik nog steeds niet helemaal hersteld was. Inmiddels ben ik sinds een paar maanden weer helemaal de oude en weer volledig aan het werk. Dus dat stukje is gelukt! Dan nu mijn tweede reden: Een tijdje geleden schreef ik een blogpost over een mogelijk derde kindje. Ik schreef hoe ik erover dacht en ik schreef over mijn twijfels. Wilde ik het wel echt? Of wilde ik gewoon heel graag een meisje? Als je deze blogpost wilt nalezen, klik dan op onderstaande link: http://lovingmommy2.blogspot.com/2018/01/een-derde-kind.html?m=1 Ik besloot toen, met mijn man samen, dat we er niet voor zouden gaan zolang we alleen een meisje wilden. Wa

Mijn gender reveal party

Toen ik zwanger was van mijn eerste twee kindjes, was het nog niet echt in om een babyshower te krijgen. Een gender reveal party was toen helemaal nog geen ding in Nederland. Nu ik zwanger ben van mijn derde kindje is het echter helemaal hot! Maaaar ik hou de dingen heel graag in eigen hand, dus iemand anders vragen een babyshower te organiseren is niet echt een optie. Dus dat moest dan maar een gender reveal party worden...maaaar zoals ik al eerder schreef, ik wil het wel graag in eigen hand hebben, ofwel de gender moest van mij wel eerst bekend zijn voor ons. Dus mijn man, mijn jongens en ik wisten al het geslacht van de baby. Ik moet zeggen dat mijn jongens het geheim echt super goed hebben bewaard, letterlijk niemand wist vantevoren het geslacht. We hebben onze eigen gender reveal taart gemaakt, want ja ik bak onze taarten nu eenmaal graag zelf. Daarnaast zijn wij echter ook gek op donuts, en laten ze daar nu geweldige babyshower donuts hebben! Dus hoppa ook even 36 donut

Mijn roots....wat ben ik nu eigenlijk?

Ik ben geboren in Nederland. Ik heb een Spaanse moeder en mijn vader, die helaas vrij jong is overleden, was een Nederlander. Ik heb altijd in Nederland gewoond en ben ook erg Nederlands opgevoed. Toch werd ik vroeger een keer een buitenlander genoemd, en nee dit was geen vreemde op straat die op ruzie uit was ofzo, het was iemand die mij kende en mijn roots kende. Ik was zo verbaasd dat ik bewust de discussie aan ging, want ondanks mijn Nederlandse vader, Nederlandse opvoeding en het feit dat ik in Nederland ben geboren en de Nederlandse nationaliteit heb, was ik volgens die persoon nog steeds geen Nederlander. Volgens de Nederlandse wet ben ik een Nederlander, maar volgens deze persoon niet. Hoewel ik die persoon totaal onbelangrijk vond, vond ik het wel interessant om te weten waarom die persoon dat vond. Conclusie, ik ben geen Nederlander omdat mijn moeder geen Nederlander is. Toch bijzonder niet, dat sommige mensen het kennelijk beter denken te weten dan de Nederlandse wetg