Skip to main content

Waarom ik een pauze had ingelast

Een aantal van jullie hebben misschien gemerkt dat ik een tijdje geen blogposts meer heb geschreven. Zoals beloofd ga ik jullie vandaag de reden(en) hiervan vertellen.

Een reden is dat ik mij even wilde focussen op mijn lichamelijke herstel en mijn gezin. Zoals jullie misschien nog weten heb ik, inmiddels twee jaar geleden, een ongeluk gehad waarvan ik nog steeds niet helemaal hersteld was.

Inmiddels ben ik sinds een paar maanden weer helemaal de oude en weer volledig aan het werk. Dus dat stukje is gelukt!

Dan nu mijn tweede reden:

Een tijdje geleden schreef ik een blogpost over een mogelijk derde kindje.
Ik schreef hoe ik erover dacht en ik schreef over mijn twijfels.

Wilde ik het wel echt?
Of wilde ik gewoon heel graag een meisje?

Als je deze blogpost wilt nalezen, klik dan op onderstaande link:
http://lovingmommy2.blogspot.com/2018/01/een-derde-kind.html?m=1

Ik besloot toen, met mijn man samen, dat we er niet voor zouden gaan zolang we alleen een meisje wilden.
Want ja, stel je voor dat dat je enige beweegreden is en het wordt een gezonde jongen, dan moet je daar natuurlijk wel blij mee zijn. Maar met de insteek van ik wil alleen een meisje, is het maar de vraag of je daar dan daadwerkelijk blij mee kunt zijn.

Ik maakte weleens grapjes dat ik met 3 jongens echt aan de kalmeringsmiddelen zal moeten gaan, want met 3 jongens zou ik stapelgek worden😂😂😂

Dus we zouden het niet doen.

Inmiddels zijn wij beiden op het punt beland dat het ons eigenlijk niet uitmaakt of het een jongen of een meisje is zolang het maar gezond mag zijn.

Toch hadden we nog steeds één grote twijfel, namelijk hoe zouden de jongens het vinden?

Ik kan jullie vertellen dat ik inmiddels bijna 17 weken zwanger ben van ons derde wondertje!!


Onze jongens hebben wij het verteld door de echo foto te laten zien en hen te vragen wie zij denken dat daarop staat. Ze dachten aan hunzelf, hun jongste neefje en aan hun nichtje. Toen het antwoord op alles nee was en na een kleine hint kwamen ze vrij snel tot de conclusie dat het ging om een nieuw broertje of zusje.

Ze waren echt superrrr blij! En ze zijn super trots.

Regelmatig knuffelen ze mijn buik, geven ze er kusjes op, praten ertegen of luisteren ze of ze de baby kunnen horen. Heel erg schattig he?


Onze familie hebben wij het verteld tijdens een barbecue, waarbij wij shirtjes met een hint aan hadden. Een deel van de familie kon er helaas niet bij zijn dus die hebben we het iets anders verteld, maar ook zij weten het inmiddels een tijdje.


Natuurlijk blijven wij stiekem hopen op een meisje, net zoals de jongens hopen op een zusje, maar een jongen is ook heel erg welkom.
Zolang het maar gezond mag zijn.

Ik ben allang blij dat ik op mijn leeftijd nog zo makkelijk zwanger ben geworden, want ja het was in 1 keer raak, en tot nu toe lijkt alles erop en eraan te zitten. Dus dat is al een wonder op zich!

Over 3 weken hebben we de 20 weken echo en zal de kleine door de apk keuring gaan, oftewel wordt hij of zij dan nogmaals helemaal nagekeken. Hopelijk is dan nog steeds alles in orde.

Natuurlijk zullen wij die dag ook te horen krijgen of het een jongen of meisje is. Of ik dat met jullie zal delen weet ik nog niet. Dat beslissen wij tegen die tijd😉


Lovingmommy

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Mijn eerste tattoo

Kort geleden plaatste ik een berichtje op Instagram dat ik aan het nadenken ben over mijn tweede tattoo. Mijn tweede betekent dus dat ik er al eentje heb. Dat wist nog niet iedereen heb ik gemerkt, zelfs een aantal mensen die mij persoonlijk kennen wisten dat nog niet.... Dat ik een tattoo wilde wist ik eigenlijk al heel lang, maar ik wilde niet zomaar iets laten zetten, het moest wel een bepaalde betekenis hebben. Ik weet namelijk zeker dat als ik een tattoo zou laten zetten alleen maar omdat ik het een mooi plaatje vind, ik er spijt van zou gaan krijgen. Als ik iets namelijk niet heel erg leuk vind kan ik erop uitgekeken raken en met een tattoo is dan niet zo heel erg handig. Dus het moest speciaal voor mij zijn EN iets met een betekenis naar mijn kinderen toe. Een tekst wilde ik niet want ik had het idee dat mensen het dan willen gaan lezen en er vragen over gaan stellen. Ik heb dat zelf weleens gedaan bijvoorbeeld bij iemand met een tekst in een andere taal, of met iets dat i

Mijn roots....wat ben ik nu eigenlijk?

Ik ben geboren in Nederland. Ik heb een Spaanse moeder en mijn vader, die helaas vrij jong is overleden, was een Nederlander. Ik heb altijd in Nederland gewoond en ben ook erg Nederlands opgevoed. Toch werd ik vroeger een keer een buitenlander genoemd, en nee dit was geen vreemde op straat die op ruzie uit was ofzo, het was iemand die mij kende en mijn roots kende. Ik was zo verbaasd dat ik bewust de discussie aan ging, want ondanks mijn Nederlandse vader, Nederlandse opvoeding en het feit dat ik in Nederland ben geboren en de Nederlandse nationaliteit heb, was ik volgens die persoon nog steeds geen Nederlander. Volgens de Nederlandse wet ben ik een Nederlander, maar volgens deze persoon niet. Hoewel ik die persoon totaal onbelangrijk vond, vond ik het wel interessant om te weten waarom die persoon dat vond. Conclusie, ik ben geen Nederlander omdat mijn moeder geen Nederlander is. Toch bijzonder niet, dat sommige mensen het kennelijk beter denken te weten dan de Nederlandse wetg