Skip to main content

Uitje met de kids - dagboek deel 1

Even een uurtje naar de Ballenbak....

De kinderen hebben herfstvakantie en logeren een paar dagen bij hun oma. Zowel hun papa als ik moeten deze hele vakantie namelijk werken. Behalve vandaag, vandaag ben ik vrij. Wat ga je dan doen als je kinderen vrij zijn?

Een aantal van jullie weten dat ik nog steeds kamp met aardig wat lichamelijke klachten. Dus mijn opties zijn beperkt. Een dagje dierentuin of Plaswijckpark zit er dus niet in.

Naar de bioscoop dan?
Hartstikke leuk natuurlijk maar dan zitten de kids weer stil op de stoel, kunnen ze niet echt hun energie kwijt en een film kijken kan thuis natuurlijk ook.....

Buiten spelen??
Het is niet echt mooi weer, met steeds kleine regenbuien....

Dan maar naar de ballenbak. Daar kunnen de kinderen gek doen, rennen, zweten, kortom jongens zijn. En mama kan relaxen met een bakkie koffie en als ik niet te lang blijf, lukt dat best, met een paar pijnstillers achter de kiezen😉. Het zit bij ons om de hoek, dus is het ook nog eens super dichtbij.

Daar aangekomen merk ik natuurlijk direct dat meer mensen dit idee hadden want het is hier behoorlijk druk. Plekje zoeken is niet zo makkelijk, hier dan maar....ik zit even met mijn koffie maar merk al snel dat dit een verkeerde plek is want ik zie de jongens hier vandaan helemaal niet. Even verhuizen dus.

Alle tafels zijn of vies of bezet dus dat is nog een hele opgave, maar het is gelukt. Ik heb nu een plekje vanwaar ik de kids af en toe kan zien wanneer ze voorbij komen. De tafel is behoorlijk smerig dus maar eventjes vragen of ze die willen schoonmaken.

Het duurde even dus heb ik het nog een keer moeten vragen, das nou weer jammer. Maar mijn tafel werd ondergespoten met schoonmaakmiddel en is nu dus weer lekker ‘schoon’...?

Jeeetje wat een vieze koffie, dat had wel beter gekund zeg, maar wat had ik verwacht van automatenkoffie, hihihi.

Terwijl ik zit te genieten van het aanblik van mijn oudste die mijn jongste begeleid door de ballenbak (ze zijn 7 en 4) komt er een ietswat geïrriteerde mevrouw aan mijn tafel die mijn dienblad mee wil nemen. Op mijn nee dat wil ik niet kreeg ik een nog geïrriteerdere blik met de mededeling "maar mijn dienbladen zijn op", waarop ik zei "ja en deze tafel is nog steeds vies". Terwijl ik deze post schrijf is mijn tafel namelijk nog steeds nat van de schoonmaakmiddel. Waarop die mevrouw nog geïrriteerder mijn tafel NOG EEN KEER natspuit en ‘schoon maakt’...Oke?

Weet je wat ik ga doen? Even een blogpost schrijven, daar word ik weer vrolijk van.

De jongens heb ik alweer even niet gezien want die vermaken zich wel met zijn tweeën. Ik zeg weleens tegen ze, als ze teleurgesteld thuis komen wanneer hun vriendinnetjes niet thuis zijn, want dan hebben ze niemand om mee te spelen, "jongens wat zeuren jullie nou? Mama heeft jullie toch een vriendje gegeven?! Jullie hebben toch altijd elkaar??" En dat is natuurlijk ook zo! Maar niet altijd natuurlijk, ze moeten soms ook iets los van elkaar doen, dat vergeet ik soms nog weleens. Maar niet vandaag, vandaag zijn ze super lief met elkaar aan het spelen en op elkaar aan het letten.

Intussen heb ik de jongens weer gezien hoor, want ze hadden dorst, dus een bekertje ranja naar binnen en hoppa weer door! Ook heeft mijn oudste een vriendje ontdekt, dus die is nu nog blijer!

Nu maar weer even een rondje lopen want ik kan niet te lang zitten.

Wat word ik er toch blij van als ik zie hoe lief ze met elkaar spelen, hoe de oudste de jongste op sleeptouw neemt en beschermd😍❤️

De kids moeten nog even iets eten en dan gaan we weer naar huis. Mama moet namelijk weer even rusten, dan de tas van de kids inpakken en dan weer naar oma, nog 1 nachtje uit logeren.

Mijn oudste koos voor poffertje en de kleinste voor een pannenkoek. Niet zo'n hele grote verrassing hahahaha!

De kids zijn straks helemaal uitgeput wanneer ze bij oma komen, wat gaan zij lekker slapen zeg!
Ze hebben het super gehad ook al konden we maar heel even blijven....


Lovingmommy

Comments

Popular posts from this blog

Waarom ik een pauze had ingelast

Een aantal van jullie hebben misschien gemerkt dat ik een tijdje geen blogposts meer heb geschreven. Zoals beloofd ga ik jullie vandaag de reden(en) hiervan vertellen. Een reden is dat ik mij even wilde focussen op mijn lichamelijke herstel en mijn gezin. Zoals jullie misschien nog weten heb ik, inmiddels twee jaar geleden, een ongeluk gehad waarvan ik nog steeds niet helemaal hersteld was. Inmiddels ben ik sinds een paar maanden weer helemaal de oude en weer volledig aan het werk. Dus dat stukje is gelukt! Dan nu mijn tweede reden: Een tijdje geleden schreef ik een blogpost over een mogelijk derde kindje. Ik schreef hoe ik erover dacht en ik schreef over mijn twijfels. Wilde ik het wel echt? Of wilde ik gewoon heel graag een meisje? Als je deze blogpost wilt nalezen, klik dan op onderstaande link: http://lovingmommy2.blogspot.com/2018/01/een-derde-kind.html?m=1 Ik besloot toen, met mijn man samen, dat we er niet voor zouden gaan zolang we alleen een meisje wilden. Wa

Mijn gender reveal party

Toen ik zwanger was van mijn eerste twee kindjes, was het nog niet echt in om een babyshower te krijgen. Een gender reveal party was toen helemaal nog geen ding in Nederland. Nu ik zwanger ben van mijn derde kindje is het echter helemaal hot! Maaaar ik hou de dingen heel graag in eigen hand, dus iemand anders vragen een babyshower te organiseren is niet echt een optie. Dus dat moest dan maar een gender reveal party worden...maaaar zoals ik al eerder schreef, ik wil het wel graag in eigen hand hebben, ofwel de gender moest van mij wel eerst bekend zijn voor ons. Dus mijn man, mijn jongens en ik wisten al het geslacht van de baby. Ik moet zeggen dat mijn jongens het geheim echt super goed hebben bewaard, letterlijk niemand wist vantevoren het geslacht. We hebben onze eigen gender reveal taart gemaakt, want ja ik bak onze taarten nu eenmaal graag zelf. Daarnaast zijn wij echter ook gek op donuts, en laten ze daar nu geweldige babyshower donuts hebben! Dus hoppa ook even 36 donut

Mijn roots....wat ben ik nu eigenlijk?

Ik ben geboren in Nederland. Ik heb een Spaanse moeder en mijn vader, die helaas vrij jong is overleden, was een Nederlander. Ik heb altijd in Nederland gewoond en ben ook erg Nederlands opgevoed. Toch werd ik vroeger een keer een buitenlander genoemd, en nee dit was geen vreemde op straat die op ruzie uit was ofzo, het was iemand die mij kende en mijn roots kende. Ik was zo verbaasd dat ik bewust de discussie aan ging, want ondanks mijn Nederlandse vader, Nederlandse opvoeding en het feit dat ik in Nederland ben geboren en de Nederlandse nationaliteit heb, was ik volgens die persoon nog steeds geen Nederlander. Volgens de Nederlandse wet ben ik een Nederlander, maar volgens deze persoon niet. Hoewel ik die persoon totaal onbelangrijk vond, vond ik het wel interessant om te weten waarom die persoon dat vond. Conclusie, ik ben geen Nederlander omdat mijn moeder geen Nederlander is. Toch bijzonder niet, dat sommige mensen het kennelijk beter denken te weten dan de Nederlandse wetg