Skip to main content

Posts

Showing posts from 2018

De Koffie tag!

Marjolein de Pee, van madeofyellow.nl, heeft mij genomineerd om de koffietag in te vullen. Super leuk! Bedankt Marjolein. Nu ben ik ambtenaar van beroep en ambtenaren hebben natuurlijk de naam veel koffie te drinken, ja toch of niet? hahaha Maar ben ik nu een typische ambtenaar of juist niet? Lees verder en je komt erachter, althans voor wat betreft de koffie dan. Wanneer dronk je je eerste kopje koffie? Hoe smaakte dat? Als ik heel eerlijk ben kan ik mij niet zo goed herinneren wanneer ik precies ben begonnen met koffie drinken. Ik weet wel dat mijn vader een echte koffieleut was, en dat ik zeker al koffie drink sinds ik fulltime ben gaan werken (met 19 jaar), maar wanneer precies weet ik echt niet, dus laten we het voor het gemak houden op, effe rekenen......16 jaar geleden. Met wie drink je graag koffie? Ik drink gewoon koffie, maakt me echt niet uit met wie. Wel drink ik standaard een bakkie met mijn moeder na het eten, als wij bij haar eten of zij bij ons eet, maar i

Ik zeg er al jaren niks over, maar nu zeg ik het toch....

Ik zeg er al jaren niks over, maar nu zeg ik het toch..... Wat zou ik hier nou mee bedoelen? Ik leg het je uit. Het gaat natuurlijk over zwarte piet. Ik heb er nooit iets over gezegd, en dat ga ik ook nu niet echt doen, maar al jaren worden we doodgegooid met (sorry hoor) de meest domme opmerkingen van BEIDEN kanten. En laat DAT nu net zijn waar ik mij aan irriteer. Ook nu weer worden we doodgegooid met foto's, filmpjes, hatelijke commentaren (van beiden kanten) en zelfs blogs staan er vol van. Dus nu ga ik toch iets zeggen. Ik ga dus niet een kant kiezen, ik kies niet voor of tegen, maar er moeten mij wel een aantal dingen van het hart. Ik heb als kind altijd geleerd dat zwarte piet een gewone persoon was die zwart werd door de schoorsteen, hij vulde je schoen met lekkers en cadeautjes. Kortom een leuke kindervriend. Ik was nogal in shock te horen dat een deel van de Nederlanders een andere geschiedenis kent dan ik. Ja je leest het goed ik zeg bewust Nederlanders, wa

Halloween!!

Halloween kennen we denk ik allemaal vooral als een Amerikaans feest, waarbij kinderen verkleed de huizen langsgaan om snoep op te halen, waarbij dan hard door de kinderen "trick or treat" wordt geroepen. Halloween is in Nederland nu ook behoorlijk in opkomst. Hier in de wijk vieren wij het denk ik al zo'n 10 jaar. Hoelang het al werd gedaan voordat wij meededen weet ik niet, maar wij doen al 10 jaar mee, en zitten inmiddels zelfs al zo'n 5 jaar in de organisatie. Het ene jaar doe ik meer dan het andere jaar, want ja mijn klachten he, maar bellen en regelen, dingen bedenken kan natuurlijk altijd. Wat is Halloween nu eigenlijk? Op wikipedia staat: "Halloween is een feestdag die valt op 31 oktober. Traditioneel wordt Halloween vooral gevierd in Ierland, het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten en Canada. Inmiddels heeft het feest ook sterk aan populariteit gewonnen in andere delen van de wereld, met name in Europa, Australië en Oost-Azië. Op 31 oktober v

Uitje met de kids - dagboek deel 1

Even een uurtje naar de Ballenbak.... De kinderen hebben herfstvakantie en logeren een paar dagen bij hun oma. Zowel hun papa als ik moeten deze hele vakantie namelijk werken. Behalve vandaag, vandaag ben ik vrij. Wat ga je dan doen als je kinderen vrij zijn? Een aantal van jullie weten dat ik nog steeds kamp met aardig wat lichamelijke klachten. Dus mijn opties zijn beperkt. Een dagje dierentuin of Plaswijckpark zit er dus niet in. Naar de bioscoop dan? Hartstikke leuk natuurlijk maar dan zitten de kids weer stil op de stoel, kunnen ze niet echt hun energie kwijt en een film kijken kan thuis natuurlijk ook..... Buiten spelen?? Het is niet echt mooi weer, met steeds kleine regenbuien.... Dan maar naar de ballenbak. Daar kunnen de kinderen gek doen, rennen, zweten, kortom jongens zijn. En mama kan relaxen met een bakkie koffie en als ik niet te lang blijf, lukt dat best, met een paar pijnstillers achter de kiezen😉. Het zit bij ons om de hoek, dus is het ook nog eens super d

Mijn eerste tattoo

Kort geleden plaatste ik een berichtje op Instagram dat ik aan het nadenken ben over mijn tweede tattoo. Mijn tweede betekent dus dat ik er al eentje heb. Dat wist nog niet iedereen heb ik gemerkt, zelfs een aantal mensen die mij persoonlijk kennen wisten dat nog niet.... Dat ik een tattoo wilde wist ik eigenlijk al heel lang, maar ik wilde niet zomaar iets laten zetten, het moest wel een bepaalde betekenis hebben. Ik weet namelijk zeker dat als ik een tattoo zou laten zetten alleen maar omdat ik het een mooi plaatje vind, ik er spijt van zou gaan krijgen. Als ik iets namelijk niet heel erg leuk vind kan ik erop uitgekeken raken en met een tattoo is dan niet zo heel erg handig. Dus het moest speciaal voor mij zijn EN iets met een betekenis naar mijn kinderen toe. Een tekst wilde ik niet want ik had het idee dat mensen het dan willen gaan lezen en er vragen over gaan stellen. Ik heb dat zelf weleens gedaan bijvoorbeeld bij iemand met een tekst in een andere taal, of met iets dat i

En toen....was hij dood

En toen....was hij dood, zomaar ineens zonder waarschuwing of signalen, geen tweede kans gewoon dood. Ik heb het nu over mijn vader die overleed op 11 september 2011. Het is inmiddels een hele tijd geleden dat ik voor het laatst een blog heb geschreven. Ik heb namelijk medisch gezien wat (tijdelijke) uitdagingen....ja uitdagingen zo noem ik het maar. En zo zie ik het ook, een uitdaging, maar goed genoeg daarover. Nu het weer de dag van overlijden van mijn vader is en ik er nog steeds heel veel moeite mee heb, heb ik besloten erover te schrijven. Ik weet het nog alsof het gisteren was.... Op zondag 11 september 2011 werden wij rond 20.15 uur gebeld. Het was een vriend van mijn vader die hem die dag aan het helpen was met verhuizen. Mijn man nam de telefoon op en zijn gezicht sprak boekdelen, er was iets ergs gebeurd....”merch dat was C, je vader is in elkaar gezakt en de ambulance is er, ik ga ernaartoe”. Wij hadden toen alleen nog mijn oudste en die was net 5 maanden dus ik bleef

My journey to becoming a fit girl - een valse start

Vandaag precies drie weken geleden besloot ik de knoop door te hakken en wat te gaan doen aan mijn gewicht. Vrij snel hierna kregen mijn kinderen en ik griep, waar ik nu nog steeds een beetje last van heb. Ook kreeg ik deze week iets minder goed nieuws in zoverre dat ik voorlopig niet mag trainen. Ik heb jullie al eens verteld over mijn pijn en aanrijding in augustus, nu bestaat het vermoeden dat mijn bekken zo'n klap hiervan heeft gehad (spieren, pezen etc) dat deze steeds van slag raakt en mijn bekken (bot) scheef trekt. Want ja, ik had mijn gordel om, dit schijnt typische gordeltrauma te zijn. Hierdoor gaan andere spieren in de overdrive want met een scheefstand val je in principe gewoon om. De spieren die de stabilisatie taken overnemen zijn hier niet voor bedoeld waardoor deze ook weer pijn gaan doen, etc etc. Wat op zich wel goed nieuws is, is dat het niet blijvend is, het mijn aanhoudende pijn en gevoel van blokkade in mijn heup verklaard, en het binnen een paar weken

Mijn roots....wat ben ik nu eigenlijk?

Ik ben geboren in Nederland. Ik heb een Spaanse moeder en mijn vader, die helaas vrij jong is overleden, was een Nederlander. Ik heb altijd in Nederland gewoond en ben ook erg Nederlands opgevoed. Toch werd ik vroeger een keer een buitenlander genoemd, en nee dit was geen vreemde op straat die op ruzie uit was ofzo, het was iemand die mij kende en mijn roots kende. Ik was zo verbaasd dat ik bewust de discussie aan ging, want ondanks mijn Nederlandse vader, Nederlandse opvoeding en het feit dat ik in Nederland ben geboren en de Nederlandse nationaliteit heb, was ik volgens die persoon nog steeds geen Nederlander. Volgens de Nederlandse wet ben ik een Nederlander, maar volgens deze persoon niet. Hoewel ik die persoon totaal onbelangrijk vond, vond ik het wel interessant om te weten waarom die persoon dat vond. Conclusie, ik ben geen Nederlander omdat mijn moeder geen Nederlander is. Toch bijzonder niet, dat sommige mensen het kennelijk beter denken te weten dan de Nederlandse wetg

Als je baby niet kan ademen...

Toen mijn jongste werd geboren, had hij zijn navelstreng om zijn nek en was hij paars. In een eerdere blogpost, 'mijn bevalling' , heb ik geschreven over de bevalling van mijn jongste kind. Omdat de baby voor de bevalling in het vruchtwater had gepoept, moesten wij hem goed in de gaten houden, want mocht hij ontlasting (meconium) hebben ingeademd zou hij ademhalingsproblemen of zelfs een longontsteking kunnen krijgen. Maar omdat zijn tweede apgar score goed was mochten we hem toch meteen meenemen naar huis. Toen mijn kindje echter 5,5 maand jong was begon hij te kuchen en op een gegeven moment ook echt te hoesten. Het leek soms echt op een bejaarde man die zijn leven lang had gerookt. Hij was zo vaak achter elkaar aan het hoesten dat wij het gevoel hadden dat hij tussendoor niet voldoende tijd had om te ademen en toen hij dus ook nog erg moe werd, van het hoesten, gingen de alarmbellen af en belden wij 112. De ambulance was er serieus binnen een aantal minuten, 3 man ster

Een miskraam, iets waar niemand over praat.....

Toen mijn man en ik besloten om voor kinderen te gaan, waren we er in eerste instantie heel relax in. Lukt het dan lukt het, lukt het niet dan zien we wel weer verder. Ik was jaren aan de pil dus ik ging ervan uit dat het wel even zou duren voordat ik überhaupt vruchtbaar zou zijn. Maar zolang duurde het eigenlijk niet want ik was al vrij snel zwanger! Helaas resulteerde mijn eerste zwangerschap in een miskraam. Al vrij snel gelukkig waardoor de natuur het zelf oploste. Het was eigenlijk een iets hevigere menstruatie, zo kort was ik zwanger. Toch was ik verdrietig want ook al was het nog maar zo kort, voor mijn gevoel was mijn kindje wel overleden en door de plee gespoeld. Hoe erg is dat eigenlijk! Mijn verstand nam zich voor dat mijn lichaam het goed heeft gedaan, omdat dat vruchtje het waarschijnlijk niet gered zou hebben, iets mankeerde, ziek was.... Het gebeurt heel vaak dat vrouwen in het begin van de zwangerschap een miskraam krijgen alleen heb je het normaal gesproken

Mijn bevalling

Gisteren was mijn jongste jarig en ik dacht dat het daarom wel een mooi moment was om te schrijven over de bevalling. Mijn eerste bevalling verliep erg snel. Toen ik zwanger werd van mijn tweede kindje gaf de verloskundige aan dat een tweede kind meestal sneller geboren wordt en dat ik meteen moest bellen wanneer ik weeën zou krijgen. Ik was in eerste instantie, op basis van mijn cyclus, uitgerekend op 12 maart. Ik wist dat mijn cyclus 30 dagen was in plaats van 28 dus ik wist zeker dat mijn tweede geboren zou worden op 14 maart. Bij een latere echo werd op basis van zijn groei de uitgerekende datum aangepast naar 8 maart, maar ik was ervan overtuigd dat het de 14e zou worden. En ik had gelijk. Heel vroeg in de ochtend (sommigen zouden zeggen in de nacht) kreeg ik weeën en meteen al heel snel achter elkaar. Geen gebroken vliezen want die breken bij mij niet, ook bij de eerste gebeurde dit niet. Het breken van de vliezen schijnt zelfs meer een uitzondering te zijn dan een rege

Pijn en nu?

Deze post is heel persoonlijk en heel serieus, dat wil ik maar even gezegd hebben....De meeste mensen die mij kennen weten dat ik ruim 5 jaar lang dagelijks pijn heb gehad. Waar? Nou gewoon zo'n beetje overal. Waarom? Dat duurde dus 5 jaar voordat iemand erachter kwam waarom ik pijn had. Na ruim 4 jaar pijn was ik er helemaal klaar mee, niemand kon mij helpen, ik had steeds weer ergens anders pijn, het was net een olievlek. Bijna elke dag had ik pijn, maar ik liet het meestal niet merken want ik was er eigenlijk al wel aan gewend. Ik bleef mijn pijngrens verleggen en verleggen en ik bleef doorgaan tot ik huilend van de pijn niet meer kon. Toch vond ik het genoeg geweest! Mijn kinderen hadden mij nodig, en als ik dacht aan de toekomst bedacht ik mij dat als het zo doorging ik straks op mijn 40e of 50e in een rolstoel zou belanden, wat eigenlijk ook niet kon want ook zitten deed pijn! Dus genoeg was genoeg. Ik kwam uiteindelijk, na een tijd op de wachtlijst te hebben gest

Was jij ook zo blij dat je baby geen speen wilde?

Voordat ik kinderen kreeg had ik al meteen besloten dat mijn kinderen geen speen zouden krijgen. Iedereen heeft vast wel eens verhalen gehoord over kindjes die weigerden hun speen weg te doen, die met een speen naar de kleuterklas gaan, op alle foto's staan met een speen in hun mondje, en meer van zulke verhalen. Om ervan af te komen is volgens de verhalen helemaal niet zo gemakkelijk. Je zou denken, gewoon weggooien, paar dagen laten huilen en klaar. Maar nee volgens de verhalen is het niet zo makkelijk. Dus mijn besluit stond vast, mijn kinderen krijgen geen speen! Toen ik eenmaal zwanger werd was een van mijn eerste aankopen wel een speen want ja ze zijn zoooooo schattig! Maar die had ik dus niet gekocht met de intentie om mijn kind te laten spenen. Toen ik mij ging inlezen en las dat een speen bij pasgeboren baby's de risico's op wiegendood schijnen te verminderen, kreeg mijn baby toch een speen. Want hallo, makkelijke keuze toch!? Geen van mijn kinderen zijn

Voor het eerst naar school

Mijn oudste zoon gaat al een tijdje naar school. Mijn jongste wordt inmiddels alweer bijna 4 jaar, dus gaat ook hij bijna naar school en komen zijn wen dagen er dus aan. Eigenlijk zou hij afgelopen woensdag al gaan wennen maar aangezien de griepgolf met kotsende koters ons huis niet heeft overgeslagen, ging dat even niet door. Wat ik stiekem niet eens zo heel erg vond, natuurlijk wel het feit dat ze ziek waren, maar niet dat ik mijn baby nog even bij me kon houden. Vandaag was het dus toch zover, zijn eerste wen dag op school! Hij kwam vanmorgen mijn slaapkamer in gerend, na door papa te zijn wakker gemaakt, helemaal door het dolle heen...”mama!! Ik ga vandaag naar school!!” Hij had er zo'n zin in dat hij zichzelf helemaal heeft aangekleed, gewassen en tanden gepoetst. Zelfs zijn haartjes had hij, op zijn manier, helemaal netjes gemaakt. Aankleden kan hij al een tijdje natuurlijk wel zelf, maar hij wilde het nooit echt zelf doen, papa of mama moest altijd helpen....ik denk da

Top 5 meest irritante reclames

Zoals jullie misschien eerder hebben gelezen heb ik momenteel bedrust in verband met een lichamelijke klacht. Wat doe ik dan zoal op een dag zou je denken? Nou eigenlijk dus helemaal niks, en ik kan je vertellen dat ik mij behoorlijk verveel. Vandaar dat ik toch heb besloten een blog te schrijven, immers met je smartphone liggend op je bed kun je tegenwoordig erg veel! Wat ik nu gedwongen erg veel doe is tv kijken, en dus ook reclames kijken. Wat zijn er toch irritante, misleidende en ook gewoon hele stomme reclames zeg! Soms denk ik serieus dat de bedenkers van bepaalde reclames gewoon echt of heel erg high waren of mentaal niet in orde...ik bedoel hoe kom je erop?! Ik heb dan ook besloten om een top 5 meest irritante reclames op te stellen: 1. Met stip op 1 staat bij mij al een tijdje een wat oudere reclame, namelijk die van Almhof. Eet zij een toetje van Almhof of heeft zij sex met een koe?? Ik weet het niet, maar deze reclame vind ik al een hele tijd behoorlijk irritant! ht

Valentijnsdag, een uiting van liefde of commerciële geldklopperij ?

Valentijnsdag...wat betekent het eigenlijk? Volgens Wikipedia is de historische betekenis: "Valentijnsdag valt samen met de feestdag van twee christelijke martelaren met de naam Valentinus. De gewoonten die met de dag in verband staan hebben echter niets van doen met het leven van deze heiligen. Er bestaan verschillende heilige martelaren met de naam Sint-Valentijn. Eén was priester in Rome, een ander was bisschop van Terni. Beiden werden in de 3e eeuw ter dood gebracht. Mogelijk gaat het hier om dezelfde persoon. Over Sint-Valentijn is geen enkel biografisch gegeven bekend. In de 18e eeuw werd geopperd dat het Valentijnsfeest op 14 februari is ingesteld om de oude Lupercalia, een Romeins (en wellicht nog ouder) vruchtbaarheidsfeest, te vervangen. Lupercalia werd op 15 februari gevierd ter ere van Juno, de Romeinse beschermgodin van de vrouw en het huwelijk, en Pan, de god van de natuur.[2] Voor de Romeinen was dit destijds een belangrijk feest. Volgens het verhaal werden de

De stempeltrent

Ik schreef al een keer eerder dat ik er niet zo lang geleden achter ben gekomen dat ik hoogsensitief ben. En, helaas zou ik bijna zeggen, is dit erfelijk en hebben mijn kindjes dit dus ook. Helaas is het eigenlijk niet, want het is juist een hele goede eigenschap maar vergt wel wat aanpassing en soms geduld van jezelf en je omgeving. Ik had al eens gehoord dat vooral bij kinderen hoogsensitiviteit verkeerd wordt opgevat of eigenlijk niet wordt opgevat. Kinderen worden al snel bestempeld als een kind met ADD of ADHD en dat irriteert mij behoorlijk! En nee niet alleen omdat het mijn kind nu treft maar omdat ik mij irriteer aan het feit dat kinderen ongevraagd allerlei stempels krijgen. En dan bedoel ik niet die leuke kleurrijke stempeltjes van de Hema. Maar gewoon een vette, nog net geen afgekeurd, stempel op hun voorhoofd. Zo heb ik regelmatig het gevoel dat wanneer een kind een beetje anders is dan gemiddeld, er dan meteen een stempel op moet komen. Ik vind dat dit moet stoppen

Ben jij ook zo'n 'slechte' moeder?

Je kind van 4 coca cola geven. Een baby al aan de patat mayo. Een kind van 1 die zichzelf volpropt met chocola. Een kind van 7 met een mobiele telefoon. Pizza als avondeten. Groenten in soep of saus met de blender vermalen. Dit zijn een aantal situaties waar veel mensen zeker een mening over hebben, die ik ook regelmatig hoorde of zelfs misschien zelf ook had. Een kind van 4 die cola drinkt. Ik denk dat dit wel de makkelijkste is en dat we daarvan volmondig met zijn allen zullen zeggen: "nee dat is echt not done!". Toch zijn er moeders die hun jonge kind cola geven, want ja ik drink het ook, hij vindt het lekker, of ja zijn broer/zus drinkt het ook dus nu kan ik tegen hem/haar geen nee zeggen. Is dat zo??? Kun je tegen je jongste kind niet zeggen dat hij dat niet mag omdat zijn/haar oudere broer of zus het wel mag? Immers die is al ouder en mocht het op die leeftijd toch ook niet? Een baby die al patat eet. Deze is denk ik al wat lastiger. Ik heb een redelijke mu